Gamification is, in de basis, een soort systeem dat goed gedrag beloont om dat gedrag te versterken. Maar wanneer je mensen beloont, bouw je ook een zekere verwachting op. Als je niet aan die verwachting voldoet, valt het aangeleerde gedrag weer weg. In dit artikel kijken we naar beloningsstructuren in gamification.

Het is dus erg belangrijk om aan de verwachtingen die mensen van het systeem hebben te voldoen. Gelukkig hebben we daarvoor een aantal handvatten.

In dit artikel kijken we hoe je met verschillende soorten beloningen mensen kan helpen om actief te blijven leren. En daarbij komt gelijk de vraag op: wanneer beweegt een beloning iemand zozeer dat zij er actief achter aan willen gaan? We hebben hiervoor al even vastgesteld dat de beloning moet voldoen aan de verwachting van de gebruiker. Maar hoe manage je die verwachting dan?

Mensen verwachten resultaten die direct gerelateerd zijn aan de moeite en tijd die ze ergens instoppen. Dat is nog wat algemeen, maar het vormt voor ons een uitgangspunt: we moeten dus de tijd en moeite die men in een activiteit stopt direct belonen. En daarvoor gebruiken we een aantal verschillende typen beloningsstructuren.

In de basis onderscheiden we de volgende beloningsstructuren:

• Vaste verhouding
• Variabele verhouding
• Vaste interval
• Variabele interval

De eerste structuur die we kunnen bepalen is een routine waarbij we iemand belonen voor het herhalen van dezelfde actie of groep acties. In de ELAUNCH app is het navigeren naar een training in het menu en het openen van de training een goed voorbeeld; voor deze acties belonen we de gebruiker met punten.

Dit is het type beloning dat het meest wordt gebruikt, omdat er een directe link wordt gelegd tussen een actie van de gebruiker en een beloning. Dit heet operante conditionering; hier komen we in een latere blog nog op terug.

De punten zelf zijn een vorm van een laag-level beloning (low tier) en zijn een meting van hoe actief iemand over de hele periode van het gebruik van de applicatie is geweest.

Dit is een soortgelijke structuur als de vaste verhouding, behalve dat het aantal stappen dat iemand moet nemen om bij de beloning te komen meer variabel zijn. De gebruiker weet dus niet precies wanneer hij een beloning krijgt. Dat bouwt een gevoel van anticipatie op, de verwachting waar het eerder over hadden. Dit kan ook averechts werken als de gebruiker het gevoel heeft dat het te lang geleden is dat zij een beloning hebben gekregen. Een variabele verhoudingstructuur vloeit vaak voort uit de core gameplay loop. Omdat deze bij gamification meer om het leren zelf draait, en daarom vaak iets statischer is, komt dit vaker voor in game-based learning dan in gamification. De verschillen tussen deze twee hebben we in een eerder blog uitgelegd.

Deze beloning krijgt een gebruiker nadat er een vaste tijd is verstreken. Dat zie je bijvoorbeeld bij apps waarbij je voor iedere dag dat je inlogt een beloning krijgt.